Istnienie źródeł wód mineralnych było przez wieki główną przesłanką umożliwiającą właścicielom obszarów, na których źródła te były zlokalizowane, zakładanie uzdrowisk. Było tak zarówno w przypadku źródeł wody zimnej, jak i źródeł termalnych, z których rzadziej korzystano w kuracji pitnej, ale przeznaczano je przede wszystkim do kąpieli. Źródła wód mineralnych przyciągały uwagę osób chorych już od czasów starożytnych, zanim zaczęto formalne i profesjonalne badania nad ich składem chemicznym. Przekonanie o właściwościach leczniczych danego źródła w odniesieniu do poszczególnych schorzeń było oparte na tradycji ustnej, zawierającej obok elementów praktycznych i racjonalnych także wątki mityczne. 

Monografia wieloautorska poświęcona Hansowi Lipinsky'emu-Gottersdorfowi jest pierwszą próbą przybliżenia polskojęzycznym odbiorcom życia i twórczości urodzonego w Leśnicy pod Górą św. Anny, dorastającego w Słupsku i w Gotartowie pod Kluczborkiem a po roku 1945 żyjącego i tworzącego w nadreńskiej Kolonii (Köln) pisarza.

"Górnośląski Tołstoj", kronikarz polsko-niemieckiego pogranicza, pisarz odtwarzający w swej prozie nieistniejący już świat śląskiej prowincji a jednocześnie jeden z najbardziej poczytnych niemieckich prozaików lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych i propagator polskiej literatury i kultury w Republice Federalnej Niemiec.

W 2024 roku minęło sto lat od pierwszego Zjazdu Polskich Historyków Medycyny oraz edycji pierwszego numeru „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny”, ważnego periodyku naukowego wydawanego do dziś. Oto jak te wydarzenia, niezwykle istotne dla rozwoju historiografii medycznej, relacjonował w drugim zeszycie wspomnianego wyżej czasopisma uczestnik zjazdu Ignacy Hoffmann: „Z inicjatywy prof. Władysława Szumowskiego odbył się w Warszawie 14 kwietnia 1924 roku pierwszy Zjazd Polskich Historyków Medycyny, a raczej profesorów historii medycyny w naszych wszechnicach, gdyż na ten pierwszy zjazd oni tylko z początku byli zaproszeni. Niestety, sam inicjator na zjazd przybyć nie mógł. W obradach zjazdu brali udział: profesor honorowy historii medycyny w Uniwersytecie Warszawskim Józef Bieliński, profesor zwyczajny historii medycyny w tymże Uniwersytecie Franciszek Giedroyć, profesor honorowy filozofii i logiki medycyny również w Uniwersytecie Warszawskim Henryk Nusbaum, profesor zwyczajny historii medycyny w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie Stanisław Trzebiński, profesor zwyczajny historii i filozofii medycyny w Uniwersytecie Poznańskim Adam Wrzosek, a nadto prof. Emil Loth z Warszawy i prof. Ignacy Hoffmann z Poznania. Obrady odbywały się w mieszkaniu prof. Giedroycia pod przewodnictwem prof. Trzebińskiego. Omawiano program «Archiwum Historii i Filozofii Medycyny» i postanowiono zawiązać Towarzystwo Miłośników Historii Medycyny z główną siedzibą w Poznaniu, a z oddziałami we wszystkich naszych miastach uniwersyteckich. Na przewodniczącego Towarzystwa wybrano prof. Wrzoska”. Adam Wrzosek został też pierwszym redaktorem naczelnym nowego czasopisma.

W 2024 roku minęło sto lat od pierwszego Zjazdu Polskich Historyków Medycyny oraz edycji pierwszego numeru „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny”, ważnego periodyku naukowego wydawanego do dziś. Oto jak te wydarzenia, niezwykle istotne dla rozwoju historiografii medycznej, relacjonował w drugim zeszycie wspomnianego wyżej czasopisma uczestnik zjazdu Ignacy Hoffmann: „Z inicjatywy prof. Władysława Szumowskiego odbył się w Warszawie 14 kwietnia 1924 roku pierwszy Zjazd Polskich Historyków Medycyny, a raczej profesorów historii medycyny w naszych wszechnicach, gdyż na ten pierwszy zjazd oni tylko z początku byli zaproszeni. Niestety, sam inicjator na zjazd przybyć nie mógł. W obradach zjazdu brali udział: profesor honorowy historii medycyny w Uniwersytecie Warszawskim Józef Bieliński, profesor zwyczajny historii medycyny w tymże Uniwersytecie Franciszek Giedroyć, profesor honorowy filozofii i logiki medycyny również w Uniwersytecie Warszawskim Henryk Nusbaum, profesor zwyczajny historii medycyny w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie Stanisław Trzebiński, profesor zwyczajny historii i filozofii medycyny w Uniwersytecie Poznańskim Adam Wrzosek, a nadto prof. Emil Loth z Warszawy i prof. Ignacy Hoffmann z Poznania. Obrady odbywały się w mieszkaniu prof. Giedroycia pod przewodnictwem prof. Trzebińskiego. Omawiano program «Archiwum Historii i Filozofii Medycyny» i postanowiono zawiązać Towarzystwo Miłośników Historii Medycyny z główną siedzibą w Poznaniu, a z oddziałami we wszystkich naszych miastach uniwersyteckich. Na przewodniczącego Towarzystwa wybrano prof. Wrzoska”. Adam Wrzosek został też pierwszym redaktorem naczelnym nowego czasopisma.

Es wird heutzutage immer noch die These vertreten, dass Österreich am Zweiten Weltkrieg keine Schuld trage, weil dieser Staat zwischen 1938 und 1945 nicht existierte. Viele glauben immer noch, dass nur die NSDAP‑Mitglieder aus dem österreichischen Volk an Kriegsverbrechen mitverantwortlich seien. Unmittelbar nach dem Kriegsende haben sich österreichische Schriftsteller*innen zu Wort gemeldet und das wahre Bild des Krieges geschildert. Erst der Druck der Nachkommen‑Generation hat die Abrechnung mit der NS‑Vergangenheit forciert...