Trzytomowa edycja Kobiety i medycyna. Rozprawy z historii medycyny i literatury jest efektem piątej już odsłony ogólnopolskiego projektu naukowego „Lekarz jako autor i bohater literacki” realizowanego od 2018 roku przez badaczy dziejów literatury i medycyny z kilkunastu uczelni i stowarzyszeń, m.in. z Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Ośrodka Pamięci i Dokumentacji Historycznej Dolnośląskiej Izby Lekarskiej, Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Komisji Kształcenia Dolnośląskiej Rady Lekarskiej, Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Polskiego Towarzystwa Historii Nauk Medycznych, Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Ośrodka Dokumentacji Historycznej Śląskiej Izby Lekarskiej, Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu, Wyższej Szkoły Medycznej w Kłodzku, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Komisji Historycznej Wojskowej Izby Lekarskiej oraz Komisji Historii i Filozofii Medycyny Wydziału IV Nauk Medycznych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W tym interdyscyplinarnie zorientowanym przedsięwzięciu badawczym bierze udział liczne grono literaturoznawców i historyków medycyny, lekarzy i pielęgniarek, socjologów i filozofów, filmoznawców i historyków sztuki.

Monografia wieloautorska poświęcona Hansowi Lipinsky'emu-Gottersdorfowi jest pierwszą próbą przybliżenia polskojęzycznym odbiorcom życia i twórczości urodzonego w Leśnicy pod Górą św. Anny, dorastającego w Słupsku i w Gotartowie pod Kluczborkiem a po roku 1945 żyjącego i tworzącego w nadreńskiej Kolonii (Köln) pisarza.

"Górnośląski Tołstoj", kronikarz polsko-niemieckiego pogranicza, pisarz odtwarzający w swej prozie nieistniejący już świat śląskiej prowincji a jednocześnie jeden z najbardziej poczytnych niemieckich prozaików lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych i propagator polskiej literatury i kultury w Republice Federalnej Niemiec.

W 2024 roku minęło sto lat od pierwszego Zjazdu Polskich Historyków Medycyny oraz edycji pierwszego numeru „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny”, ważnego periodyku naukowego wydawanego do dziś. Oto jak te wydarzenia, niezwykle istotne dla rozwoju historiografii medycznej, relacjonował w drugim zeszycie wspomnianego wyżej czasopisma uczestnik zjazdu Ignacy Hoffmann: „Z inicjatywy prof. Władysława Szumowskiego odbył się w Warszawie 14 kwietnia 1924 roku pierwszy Zjazd Polskich Historyków Medycyny, a raczej profesorów historii medycyny w naszych wszechnicach, gdyż na ten pierwszy zjazd oni tylko z początku byli zaproszeni. Niestety, sam inicjator na zjazd przybyć nie mógł. W obradach zjazdu brali udział: profesor honorowy historii medycyny w Uniwersytecie Warszawskim Józef Bieliński, profesor zwyczajny historii medycyny w tymże Uniwersytecie Franciszek Giedroyć, profesor honorowy filozofii i logiki medycyny również w Uniwersytecie Warszawskim Henryk Nusbaum, profesor zwyczajny historii medycyny w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie Stanisław Trzebiński, profesor zwyczajny historii i filozofii medycyny w Uniwersytecie Poznańskim Adam Wrzosek, a nadto prof. Emil Loth z Warszawy i prof. Ignacy Hoffmann z Poznania. Obrady odbywały się w mieszkaniu prof. Giedroycia pod przewodnictwem prof. Trzebińskiego. Omawiano program «Archiwum Historii i Filozofii Medycyny» i postanowiono zawiązać Towarzystwo Miłośników Historii Medycyny z główną siedzibą w Poznaniu, a z oddziałami we wszystkich naszych miastach uniwersyteckich. Na przewodniczącego Towarzystwa wybrano prof. Wrzoska”. Adam Wrzosek został też pierwszym redaktorem naczelnym nowego czasopisma.

Trzytomowa edycja Kobiety i medycyna. Rozprawy z historii medycyny i literatury jest efektem piątej już odsłony ogólnopolskiego projektu naukowego „Lekarz jako autor i bohater literacki” realizowanego od 2018 roku przez badaczy dziejów literatury i medycyny z kilkunastu uczelni i stowarzyszeń, m.in. z Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Ośrodka Pamięci i Dokumentacji Historycznej Dolnośląskiej Izby Lekarskiej, Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Komisji Kształcenia Dolnośląskiej Rady Lekarskiej, Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Polskiego Towarzystwa Historii Nauk Medycznych, Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Ośrodka Dokumentacji Historycznej Śląskiej Izby Lekarskiej, Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu, Wyższej Szkoły Medycznej w Kłodzku, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Komisji Historycznej Wojskowej Izby Lekarskiej oraz Komisji Historii i Filozofii Medycyny Wydziału IV Nauk Medycznych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W tym interdyscyplinarnie zorientowanym przedsięwzięciu badawczym bierze udział liczne grono literaturoznawców i historyków medycyny, lekarzy i pielęgniarek, socjologów i filozofów, filmoznawców i historyków sztuki.

Tom 15. serii Kultura uzdrowiskowa w Europie, zatytułowany Kształtowanie się wzorców kultury uzdrowiskowej w kontekście środowiska naturalnego uzdrowisk europejskich, poddaje analizie problem związków między środowiskiem przyrodniczym uzdrowisk a modelem pobytu i leczenia, który się w nich wytworzył. Lokalizacja uzdrowiska decydowała bowiem o tym, jaka publiczność uznawała przyjazd do niego za atrakcyjny, co stanowiło o powodzeniu kurortu i kierunku jego dalszego rozwoju. Podstawowym warunkiem sukcesu uzdrowiska wśród publiczności było jak najpełniejsze uwzględnienie oczekiwań tej grupy klientów, których uwagę uzdrowisko pragnęło przyciągnąć i jak najdłużej utrzymać.