W 2024 roku minęło sto lat od pierwszego Zjazdu Polskich Historyków Medycyny oraz edycji pierwszego numeru „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny”, ważnego periodyku naukowego wydawanego do dziś. Oto jak te wydarzenia, niezwykle istotne dla rozwoju historiografii medycznej, relacjonował w drugim zeszycie wspomnianego wyżej czasopisma uczestnik zjazdu Ignacy Hoffmann: „Z inicjatywy prof. Władysława Szumowskiego odbył się w Warszawie 14 kwietnia 1924 roku pierwszy Zjazd Polskich Historyków Medycyny, a raczej profesorów historii medycyny w naszych wszechnicach, gdyż na ten pierwszy zjazd oni tylko z początku byli zaproszeni. Niestety, sam inicjator na zjazd przybyć nie mógł. W obradach zjazdu brali udział: profesor honorowy historii medycyny w Uniwersytecie Warszawskim Józef Bieliński, profesor zwyczajny historii medycyny w tymże Uniwersytecie Franciszek Giedroyć, profesor honorowy filozofii i logiki medycyny również w Uniwersytecie Warszawskim Henryk Nusbaum, profesor zwyczajny historii medycyny w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie Stanisław Trzebiński, profesor zwyczajny historii i filozofii medycyny w Uniwersytecie Poznańskim Adam Wrzosek, a nadto prof. Emil Loth z Warszawy i prof. Ignacy Hoffmann z Poznania. Obrady odbywały się w mieszkaniu prof. Giedroycia pod przewodnictwem prof. Trzebińskiego. Omawiano program «Archiwum Historii i Filozofii Medycyny» i postanowiono zawiązać Towarzystwo Miłośników Historii Medycyny z główną siedzibą w Poznaniu, a z oddziałami we wszystkich naszych miastach uniwersyteckich. Na przewodniczącego Towarzystwa wybrano prof. Wrzoska”. Adam Wrzosek został też pierwszym redaktorem naczelnym nowego czasopisma.

W 2024 roku minęło sto lat od pierwszego Zjazdu Polskich Historyków Medycyny oraz edycji pierwszego numeru „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny”, ważnego periodyku naukowego wydawanego do dziś. Oto jak te wydarzenia, niezwykle istotne dla rozwoju historiografii medycznej, relacjonował w drugim zeszycie wspomnianego wyżej czasopisma uczestnik zjazdu Ignacy Hoffmann: „Z inicjatywy prof. Władysława Szumowskiego odbył się w Warszawie 14 kwietnia 1924 roku pierwszy Zjazd Polskich Historyków Medycyny, a raczej profesorów historii medycyny w naszych wszechnicach, gdyż na ten pierwszy zjazd oni tylko z początku byli zaproszeni. Niestety, sam inicjator na zjazd przybyć nie mógł. W obradach zjazdu brali udział: profesor honorowy historii medycyny w Uniwersytecie Warszawskim Józef Bieliński, profesor zwyczajny historii medycyny w tymże Uniwersytecie Franciszek Giedroyć, profesor honorowy filozofii i logiki medycyny również w Uniwersytecie Warszawskim Henryk Nusbaum, profesor zwyczajny historii medycyny w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie Stanisław Trzebiński, profesor zwyczajny historii i filozofii medycyny w Uniwersytecie Poznańskim Adam Wrzosek, a nadto prof. Emil Loth z Warszawy i prof. Ignacy Hoffmann z Poznania. Obrady odbywały się w mieszkaniu prof. Giedroycia pod przewodnictwem prof. Trzebińskiego. Omawiano program «Archiwum Historii i Filozofii Medycyny» i postanowiono zawiązać Towarzystwo Miłośników Historii Medycyny z główną siedzibą w Poznaniu, a z oddziałami we wszystkich naszych miastach uniwersyteckich. Na przewodniczącego Towarzystwa wybrano prof. Wrzoska”. Adam Wrzosek został też pierwszym redaktorem naczelnym nowego czasopisma.

Zeszyt pierwszy części trzeciej tomu czwartego Idei i państwa poświęcono miasto królewskim Czech (odrębny zeszyt, kolejny, dotyczy miast królewskich pozostałych składowych Korony czeskiej, to jest Śląska, Moraw i Łużyc). W dużej mierze koncentruje się on na materialnej tkance miast. 

Trzytomowa edycja Kobiety i medycyna. Rozprawy z historii medycyny i literatury jest efektem piątej już odsłony ogólnopolskiego projektu naukowego „Lekarz jako autor i bohater literacki” realizowanego od 2018 roku przez badaczy dziejów literatury i medycyny z kilkunastu uczelni i stowarzyszeń, m.in. z Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Ośrodka Pamięci i Dokumentacji Historycznej Dolnośląskiej Izby Lekarskiej, Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Komisji Kształcenia Dolnośląskiej Rady Lekarskiej, Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Polskiego Towarzystwa Historii Nauk Medycznych, Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Ośrodka Dokumentacji Historycznej Śląskiej Izby Lekarskiej, Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu, Wyższej Szkoły Medycznej w Kłodzku, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Komisji Historycznej Wojskowej Izby Lekarskiej oraz Komisji Historii i Filozofii Medycyny Wydziału IV Nauk Medycznych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W tym interdyscyplinarnie zorientowanym przedsięwzięciu badawczym bierze udział liczne grono literaturoznawców i historyków medycyny, lekarzy i pielęgniarek, socjologów i filozofów, filmoznawców i historyków sztuki.

Obszerny dorobek translatorski i eseistyczny Karla Dedeciusa (1921–2016) pozwala uznać założyciela Instytutu Kultury Polskiej (Deutsches Polen-Institut Darmstadt) za najwybitniejszego animatora niemiecko-polskiego transferu kulturowego wszech czasów. Jego ogromny wkład w dzieło upowszechniania dorobku naszych pisarzy w krajach niemieckiego obszaru językowego dokumentuje i popularyzuje m.in. Fundacja im. Karla Dedeciusa (Karl Dedecius Stiftung) z siedzibą we Frankfurcie nad Odrą, której działalność pozwala uznać ją za jedną z najważniejszych organizacji pozarządowych realizujących posłannictwo porozumienia, przezwyciężania uprzedzeń i stereotypów oraz budowania zaufania w relacjach obu naszych narodów. Otwartość i gotowość współpracy sygnalizowana przez kierownictwo Fundacji skłoniły nas do ogłoszenia kilka lat temu założeń projektu naukowego i dydaktycznego DEDECIUSkalia, którego celem jest zapoznanie młodzieży polskiej z wybranymi elementami dzieła tego niestrudzonego tłumacza, badacza i popularyzatora literatury polskiej. Cel ten chcemy osiągnąć poprzez przygotowanie serii publikacji przynoszących artykuły naukowe i materiały dydaktyczne wspomagające proces nauczania języka niemieckiego w naszym szkolnictwie średnim i akademickim, przydatnych także do prowadzenia zajęć, których przesłaniem jest akwizycja szeroko rozumianej wiedzy kulturoznawczej, np. z zakresu polsko-niemieckich relacji literackich. Projekt DEDECIUSkalia realizowany jest z inicjatywy pracowników Zakładu Dydaktyki Literatury oraz Zakładu Translatoryki i Glottodydaktyki w Instytucie Filologii Germańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, Centrum Kształcenia Nauczycieli Języków Obcych i Edukacji Europejskiej Uniwersytetu Warszawskiego i Fundacji im. Karla Dedeciusa.