„Jestem tu obcy i obcy chcę pozostać…”. Szkice o Hansie Lipinskym-Gottersdorfie (1920–1991)

Monografia wieloautorska poświęcona Hansowi Lipinsky'emu-Gottersdorfowi jest pierwszą próbą przybliżenia polskojęzycznym odbiorcom życia i twórczości urodzonego w Leśnicy pod Górą św. Anny, dorastającego w Słupsku i w Gotartowie pod Kluczborkiem a po roku 1945 żyjącego i tworzącego w nadreńskiej Kolonii (Köln) pisarza.

"Górnośląski Tołstoj", kronikarz polsko-niemieckiego pogranicza, pisarz odtwarzający w swej prozie nieistniejący już świat śląskiej prowincji a jednocześnie jeden z najbardziej poczytnych niemieckich prozaików lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych i propagator polskiej literatury i kultury w Republice Federalnej Niemiec.

Wojciech Kunicki tak pisał o Lipinskym-Gottersdrofie: "Obok Heinricha Bölla (z którym łączyła go wtedy zażyłość) uznawany był za kronikarza wczesnej Republiki Federalnej, przedstawiającego tragedię słowiańskich Niemców Opolszczyzny, wysiedlanych po 1945 roku ze stron ojczystych. Lipinsky'ego obraz tej tragedii miał w tym okresie charakter koncyliaryczny i pokutny: pisarz opisywał los ludności niemieckiego wschodu jako skutek winy historycznej; starał się, obrazując tę tragedię, przełamywać negatywne stereotypy wyobrażeń Niemców o narodach słowiańskich, zwłaszcza o Polakach. Te dwa aspekty widoczne były w publicystyce Lipinsky'ego lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, gdy zwalczał tzw. restaurację adenauerowską oraz ziomkostwa, latami omawiał twórczość wielkich pisarzy polskich i rosyjskich w prasie i w Radio Bremen, gdy opowiadał się za nawiązaniem stosunków dyplomatycznych z Polską. Twórczość pojmował jako wychowanie do współżycia między narodami w duchu chrześcijańskim."