Karl Dedecius’ Translationsprinzipien in den Übersetzungen der Lyrik von Mascha Kaléko durch Ryszard Wojnakowski

Celem powyższej pracy jest zdefi niowanie charakterystycznych cech indywidualnej teorii translacji Karla Dedeciusa oraz określenie jej wartości wśród klasycznych teorii dotyczących przekładu poezji. Wiele uwagi poświęcono roli tłumacza w procesie translacji. W tym celu wyekscerpowano wiersze niemieckiej poetki Maschy Kaléko z tomu Moje epitafium, a następnie porównano je z ich tłumaczeniem na język polski autorstwa Ryszarda Wojnakowskiego po to, aby zbadać cechy języka oryginału oraz sprawdzić, czy funkcja tekstu wyjściowego została zachowana w tekście docelowym (teoria skoposu). Kompetencje językowe tłumacza czy jego wiedza na temat fenomenów kultury stanową interdyscyplinarne zagadnienie. Transformacje przekładowe Romana Lewickiego posłużyły jako narzędzie pozwalające przeanalizować podejmowane przez tłumacza decyzje w trakcie tłumaczenia. Każdy akt tłumaczenia można uznać za komunikację. Ponadto w pracy zaakcentowano rolę kompetencji, jakie powinien posiadać doświadczony tłumacz. Następnie wskazano na istotną kwestię dotyczącą wyboru odpowiedniej strategii tłumaczeniowej, która determinuje ostateczny wynik aktu tłumaczenia. W związku z tym należało uwzględnić liczne związki pomiędzy kulturowymi i językowymi aspektami komunikacji interkulturowej. W wyniku przeprowadzonej analizy niemieckich wierszy oraz ich tłumaczenia na język polski można stwierdzić, że tłumaczenie jest procesem heterogenicznym, przy czym jego przebieg zależy od indywidualnych decyzji tłumacza i wypracowanej przez niego strategii pozwalającej stworzyć adekwatny tekst w języku docelowym.